तब तुम होना पास...

बिन बादल आसमां

जितना तन्हा होता है। तुम बिन कटा हर एक 

हमारा लम्हा होता है। लेहराते बादलो के साथ उमड़ती

क्यू नहीं आ जाती। चलेंगे हाथो-में-हाथ, मधुमती,

क्यू नहीं आ जाती। इतराके आखिर सागर में 

गंगा मिल ही जाती है। तुम इस जन्म मेरी गंगा 

क्यू नहीं हो जाती। सूरज के तेज को भी चाँद की

रोशनी में बदलना होता है। मेरे दिल से टकराकर, मुझमें, क्यू नहीं खो जाती। तेरी आस। 

तेरी ही प्यास। बिन तेरी मिठास। 

मेरा जीवन उदास। एक ही बची है 

ख्वाइश ये खास। दम तॉडूंगा जब,

तब तुम होना पास।

तब तुम होना पास...

-Rj

तुझसे आँखें फेर लेता हूँ...

दिख गया तुझको         

               तोह आँखें फेर लेता हूँ |

बस एक उस पल से       

          मुहब्बत हेर लेता हूँ |

जब कभी पर पड गया      

                 इकरार के चक्कर में मैं | 

क्यूं ना जाने सब पे         

          पानी फेर देता हूँ |

                                            -Rj

 

Trinkets

Preface:- Trinkets are the small ornaments/pieces of jewellery, that we give undue importance over ourselves. We think they have some magical power in them to make us successful and when we lose them we get distressed. A lucky charm is an example of such a trinket. This happened with a dear friend of mine, from which incident I ended up writing this...

 

Some people I almost feared,
Gave me a trinket I most revered.
The trinket caused, what I conquered,
That otherwise, I'd had squandered.

The token had a ruby studded,
My confidence, I knew, was flooded.
It gave me that extra bit of zeal,
Which, devoid of it, I could seldom feel.

To where I went and back from it,
I took the piece to every treat.
And as did my "Guided" ventures exhaust,
I found one day that the trinket was lost!

Lost wasn't just the souvenir I had,
Gone was the shelter, my soul used to clad.
I felt desolate, devastated, in grief,
I knew this dismay wasn't ‘gonna’ be brief.

I was at my nadir this time,
After pulses and peaks of regaling times.
I gave away to the fate, contrite,
Nothing was lucid, no hope, no light.

I didn't realized all the success was mine.
That a scarlet rock with it's glittery shine,
couldn't have propelled me towards my prime. 
Did not deserve credit for my golden time.

Lot's of things conspired my progress,
Family and Friends, I'm lucky to possess,
Definitely my resolute, persevering toil,
And, finally, God who didn't let me spoil.

At this point, I leave the conclusion to thee,
To those who are normal, as normal as me.
But those who regard such trinkets over themselves,
I am sure you hurt all. Including yourselves.
                                                                         -Rj

 Light is Grateful...

They called me the light
and I was bright and white,
I was stiff and stern,
But had lots to yearn.

I went always straight,
and never deviated.
Saw things around me,
But could never be sated.

Why would I be admired,
I thought so always,
For as colorless as I was,
There was no hurrah, no praise...

In a swift turn of events,
I met you that day,
You let me pass through you,
And I wasnt just a ray.

I broke into seven,
And then into more,
I was one just now,
And suddenly galore.

I had not one direction,
I had not one name,
They saw me and cheered,
I knew I had shot fame.

Oh I loved them so much,
I hope I could thank'em,
But before that i must,
Truely thank you, my prism...

                                                                                -Rj

वाटल नव्हत...

बरेच लिहिले तुला सुनावले,                        

तुझ्यावर लिहिन ठरवल होत.                        

कविता कसल्या, लेख काय,                         

एक ओळ ही साधी                          

इतकी अवघड असेल, वाटल नव्हत...                   

                     स्मरले तुला, मनी आठवले,

                    आपले नाते कैसे उमलले.

                   थट्टा मस्करी, रुस्वा फुगवा,

                  वादळी भांडणे परतवलेली.

                  सहल, सफरी, गप्पा गोष्टी,

                   थोड्या कटु, बर्याच मिष्टी.

        गुम्फिन सारे शब्दां मधुनी, माहित होत...

                  घेता हाती लेखणी परी,

        शब्द असे साथ सोडतील, वाटल नव्हत...

व्यक्त केल्या वाचून काही,                                    

भाव माझे व्यर्थ नाही.                                    

आज नहीं उद्या जरी कधी,                                    

 तुला कसे संगीन कसे नहीं.                                      

धैर्या शिवाय जमणार नाही, समजल होत...                    

आज इतक्या कमी सोबती नंतर,                         

मन माझे असे सहज समजशील, वाटल नव्हत...            

                                  -Rj                     

देश की मिट्टी

ऐसी अनोखी उपज यहा के,
              खेतो पे ही खिल गई है,
की बंजर विरानो की कीमत,
              इस मिट्टी से बढ़ गई है,
बैल यहा की फसल खा जाते,
              नस्ल इंकी कुछ भूल गई है,
चावल-गेहूं भेद के चलते,
              सुख-शान्ती कही घूम गई हाई,
बेशर्मी की हद्द होटी है पर,
              हद्द की हद्द कही घुल गयी है,...(2)
हुमें लगा इस देश की मिट्टी,
              ही मिट्टी में मिल गई हाई...



चोरी, डकैति, स्कैंडल से लद,
              हवाएन ऐसी चल गई है,
हत्याएं और गुंडगर्दी,
              संस्कृति को छल गई है,
यह परिणाम है ६० साल की,
              आज़ादी का, दुनिया वालों,
यूँही नहीं उन्नत खुश-हाली,
              हिन्दुस्थान से ढल गई है,
जन्मे है तोह जी रहें हैं,
              इच्छा लेकिन मर गई है,...(2)
हमें लगा इस देश की मिट्टी,
              ही मिट्टी में मिल गई हाई...


तिलक किया करते थे जभ भी,
              तूफन यहा की मिट्टी से,
तबाह होजाता तभी शत्रू का,
              आत्मबल इस भक्ती से,
आंधियान जब पीति तिरथ,
              इस भूमि की सरिता का,
सूर्य-नरायण लेते परिचय,
              राहु-केतु की क्षमता का,
कहा गया येह तेजस्वी युग,
              भरत-मा की महिमा का?
अब तोह केवाल देश बचा है,
              मां हुमारी खो गई है,...(2)
हुमें लगा इस देश की मिट्टी,
              ही मिट्टी में मिल गई हाई...

-Rj                                                

 माझे महाविद्यालय 'मेट'

This is one of my first poems in Nashik...
Wrote it in the first Sem in the hostel...
Hope you like it...

माझे महाविद्यालय 'मेट'

माझं कौलेज आहे मेट,
जेथे Admission घेतली थेट,
पहिल्याच दिवशी झालो लेट,
मग मित्रांची झाली भेट...

कौलेज चे भव्य आहे गेट,
आत आहे सर्वांना फ्री इंटरनेट,
भुजबळांची आहे ती इस्टेट,
आता मी हि झालो आहे सेट...

शिक्षकांना सर्वच करतात हेट,
वर्गात आले कि म्हणतात 'शिट'
तरी सुद्धा आमचे दिवस जातात मजेत (ट)
कारण माझे सारे मित्र आहेत ग्रेट...

येथे येऊन माझे वाढले आहे वेट,
कारण MESS च्या जेवणाची भली मोठी प्लेट,
अभ्यास करून मी घडवणार माझं फेट,
कौलेज पूर्ण करून विदेशात जाणार स्ट्रेट...

                                                                -Rj

Modi - Akhri Ummeed...?

 
Jarurat jab jab Aan padi,
Desh pe Kurbani ke liye,
Tab tab Sher kya sherniya tak,
Mar gayi Samman ke liye.

Hum agar badnaseeb hai jo,
Azad bharat mein janm liya,
Jaa nahi sakte gaye jahan wo,
Jinhone praano ka Havan kiya.

Par marke hi kya seva hogi?
Aur ahutiyon ka ho samman?
Modi ke path pe chal ke kya
Ho sakega BHARAT NIRMAAN?

                                                          -Rj

Mujhe Jeena Sikha De...

 Saathiyon ko humsafar banana Sikha de,
Apno ki mehfil mein khona sikha de,
Unki parvah mein kabhi rona sikha de,
Aye zindagi, mujhe jeena sikha de...

Mehnat ki dhup ko sahna sikha de,
Duniya ke usul padhna sikha de,
Iraadon ko hakeeqat banaana sikha de,
Aye zindagi, mujhe jeena sikha de...

Dil ke jakhmon ko khud hi sil jaana sikha de,
Apne hi pyaar ke kaafile mein chalna sikha de,
Phir ussi bheed mein koi apna pehchanna sikha de,
Aye zindagi, mujhe jeena sikha de...

Kahta hun jo sirf, woh karna sikha de,
Rukta hun jaha, waha rahna sikha de,
Sameta hai jinhe, unhe bunna sikha de,
Aye zindagi, mujhe jeena sikha de...

-Rj                                         

तेव्हा तिची कमी सलते . . .


नेहमीच्या गडबडीत बाहेर गेलो असताना
फुलवाल्याचे ते दुकान दिसते
दुर्लक्ष करण्याच्या प्रयत्नात असताना
ती गुलाबाची कळी नजरेस पडते
. . . . . . तेव्हा तिची कमी सलते.

कॉफी चा मग ओठी लावत असताना
पापणीची किनार हळूच भरते
दाटलेला कंठ मोकळा करत असताना
तिची आवडती कोल्ड कॉफी एकदम आठवते
. . . . . . तेव्हा तिची कमी सलते.

बाईक वर सकाळी कॉलेज ला जाताना
मन पावसाशिवायच चिंब भिजते
आणि चालवत असलो जरी कोसळत असताना
जाकीट काढून द्यायला मागे कुणीच नसते.
. . . . . . तेव्हा तिची कमी सलते.

 -Rj                                                   

Attempt at Folk Literature-Powada...

This is a 'POWADA' that we had written on Engineering day in 2nd yr....
Poets:- Mangesh Phalke, Meenal Bagad, Kalpesh Baviskar, Tushaar Chitare and Rajish Wagh.


Tip:- The parts inside qoutes ("") are to be sung...

पहिली वहिली पृथ्वी अगदी ओसाड होती,

" होती पहिली पृथ्वी ओसाड,
त्यावर नव्हते एकही झाड,
ह्या पाशांतून मजला काढ,
म्हणे धरणी देवल फाड-फाड. "

अशी कळकळीची विनंती ऐकल्यावर,
देवांनी पृथ्वीला सुंदर बनवण्याचं ठरविले,
त्यासाठी त्यांनी विश्वकर्मा नावाचा एक गंधर्व नेमला.

" विश्वकर्म्याने केली सुरुवात ....३
पृथ्वी म्होरात,
नाही तुम्हा ज्ञात,
कीर्ती पहिल्या अभियंताची....२
पदवीधर ह्या गंधर्वाची...२
केले त्याने जग हे रूपवान जी जी जी ....२ "

तर अशा या सुंदर पृथ्वीच्या देवळाचा कळस म्हणून त्याने
भारताला बनवले.

" आपला देश सुद्धा लई भारी....२
बात त्याची पण काय न्यारी जिरह जिरह जी जी जी
जिरह जिरह जी जी जी "

आपल्या ह्या महान देशात विद्वानांची कमी नव्हती.
एका पेक्षा एक सरस असे बुद्धीमानी हिरे भारत मातेच्या पोटी जन्माला आले.
कर्नाटकातील एका गावात उदयास आलेला असाच एक सूर्य
भारताचा पहिला पदवीधर अभियंता ठरला.

" नाव त्याचं विश्वेश्वराय ........
हे नाव त्याचं विश्वेश्वराय, महती सांगू मी हो त्याची काय,
प्रगतीसाठी उचलिले पाऊल
लागली देशाला यशाची चाहूल "

विश्वेश्वरायांनी आपल्या युक्तीने व कार्याने साऱ्या जगाला विस्मयात टाकले. दही दिशांनी त्यांचे कौतुक झाले.

" कौतिक झाले जगात......
कौतिक झाले जगात....३
पडली गळ्यात,
मोठी सगळ्यात,
पदवी या भारतवर्षाची...२
होती त्या भारतरत्नाची....२
मिळविले इंग्रजांचे 'SIR' पद हि जी जी जी... "

अहो हे तर झाले पूर्वीचे अभियंते,
पण आजच्या अभियंत्यांचे काय...?

" जिथं पैसा दिसला तिथं गेला,
अभिमान देशाचा मेला. "

असा हा अभियंता पैशासाठी, नोकरीसाठी, परदेशात गेला.

" विदेशात जाऊन तो बसला,
भारतीय असा हो कसला जिरह जिरह जी जी जी... "

आपल्या ह्या देशाला विदेशी संकटांपासून मुक्त करण्यासाठी आपल्यालाच
आता जागे व्हावे लागेल.

" अभियंते चला व्हा जागे......
अभियंते चला व्हा जागे....३
पाहू नका मागे,
विश्व हे अवघे,
आहे तुम्हाला जिंकायचे..
ऋण फेडू या देशाचे...
परत करू देशाचे उपकार जी जी जी जी जी ....... "

Dhanyawaad...